ای نقش ماندگار! ای معلم! تو عشق آموختی

دفترچه خاطرات ذهنی‌ات را که ورق می‌زنی همیشه نقششان پر رنگ‌تر از دیگران است زیرا خیلی‌ها در زندگی‌ات می‌آیند و می‌روند آنها اما می‌آیند ولی نمی‌روند؛‌ آموزگارانت در سرنوشت تو وارد شده‌اند اما هرگز بیرون نرفته‌اند و بودنشان، ‌حضور پر صلابتشان و گنجینه‌ای که به دستت سپرده‌اند، مسیرت را روشن و راه و رسم زندگی ات را شکل و جهت داده است. من و تو تمام مسیر رفته و راه باقی مانده زندگی مان را مدیون آنهایی هستیم که قلم به دستمان دادند و یادمان دادند چگونه بیندیشیم و اندیشه‌های سیال ذهن مان را در مسیر رشد و تعالی، ‌جاری کنیم.

نه من و نه تو اما تردیدی نداریم که معلم هامان یکی از عاشق‌ترین آدم‌های کتاب زندگی‌مان هستند زیرا اگر عاشق نباشی نمی‌توانی زکات علمت را به درستی بپردازی و عمری را برای آموزاندن آموخته‌هایت فداکارانه بایستی. آنان اما زکات دانسته‌هایشان را می‌پردازند و در برابر این عشق بی‌ریا و عمل با اخلاص، پاداشی به بزرگی قرار گرفتن در جایگاه انبیا و اولیای الهی نصیبشان شد؛ ‌بهترین زیستنی که خداوند روی زمین و برای زمینیان قرار داده است.

منبع:روزنامه جوان